Sekret – recenzja

W zeszłym roku Lucrum Games zaatakowało graczy nie lada bombami wydawniczymi. Mnie w szczególności uderzył rozmach planu i ilość pozycji, które nagle miały pojawić się na naszym rynku. Kilka tytułów wyryło mi się w pamięci i wiedziałem, że będę na nie czekał. Niestety Sekret nie załapał się do tej grupy. Przyznam szczerze, że póki nie trafił w moje ręce nie wiedziałem o nim w zasadzie nic. Szybko zapoznałem się z kilkoma informacjami z pudełka, a tam uderzył mnie taoizm, uwalnianie ducha, zabawa żywiołami, pradawne chińskie artefakty i dążenie do nieśmiertelności. Niech będzie, pomyślałem zdzierając folię z pudełka. Czytaj dalej

Recenzja gry Aura i dodatku Flowers

Zastanawialiście się kiedyś o ile ciekawsze mogłoby być życie, gdybyście władali mocami natury i, dajmy na to, manipulowali pogodą? Nie? A co powiecie na bezchmurne niebo podczas wakacji albo obfite opady śniegu przed wyprawą na stok? Brzmi zachęcająco, prawda? Niestety nie opiszę teraz jak zdobyć te umiejętności, ale za to przybliżę wam grę „Aura”, która niedawno pojawiła się na polskim rynku. To właśnie podczas rozrywki w ten tytuł możemy doświadczyć namiastki kontrolowania zjawisk pogodowych, wykorzystując efekty mrozu, słońca, deszczu oraz wiatru do zrealizowania własnych celów. Czy „chmurkowe” komponenty, proste zasady i pozornie familijna otoczka mogą dać satysfakcję bardziej doświadczonym graczom? A może „Aura” powinna zostać umieszczona w kategorii gier familijnych? Zapraszam do recenzji nowej gry wydawnictwa Lucrum Games. Czytaj dalej

Relacja z szóstej edycji Laboratorium Gier

Sławne mity, wszechpotężni bogowie i pradawne wierzenia, czyli relacja z szóstej edycji Laboratorium Gier!

Czytaj dalej

Obrońcy Galaktyki – recenzja

„Obrońcami galaktyki” zainteresowałam się głównie z powodu tematyki. Fascynuje mnie praktycznie wszystko co związane z kosmosem, ciałami niebieskiemi i rozważaniami na temat praw fizyki w przestrzeni kosmicznej lub na innych planetach. Wystarczy drobny szczegół związany z wymienionymi pojęciami, aby gra otrzymała darmowe punkty dodatnie. Tak więc gra o robocikach wylądowała na moim stole, i choć nie zapowiadała wymagającej rozgrywki, to siadałam do niej z przyjemnością patrząc na kosmiczną okładkę!

Czytaj dalej

Carcassonne: Safari – recenzja

Dziś na tapetę wpada spin off wyjątkowego klasyka. Pierwsza edycja Carcassonne została wydana bodaj w 2001 roku i stanowiła kamień milowy dla nowoczesnych gier planszowych. Ja poznałem ten niezwykły tytuł stosunkowo późno i to paradoksalnie przez moją miłość do gier wideo. Zupełnym przypadkiem, wiele lat temu, będąc jeszcze posiadaczem Xboxa 360 kupiłem cyfrową wersję Carcassonne. Ta niepozorna gra przyciągnęła mnie i wielu znajomych na długie godziny. Zdarzył się wtedy niemały cud. Gra spodobała się również moje żonie, więc szybko poszedłem po rozum do głowy i w naszym domu zawitało Carcassonne, tym razem jako gra “bez prądu”. Nie wiedziałem wtedy że otworzyłem puszkę pandory, a po ponad setce partii gra bez reszty skradła serce mojej żony, przez co do dziś podchodzi ona do niej bezkrytycznie i zapewne każdej części cyklu, czy też dodatkowi, dałaby maksymalną notę. Dzięki temu na naszej półce z grami znajdziecie podstawkę Carcassonne, wszystkie dodatki jakie wydawnictwo Bard wypuściło na rynek, wersję zimową Carcassonne, wydanie jubileuszowe na 10-lecie gry, ale także Gorączkę Złota czy najnowszy spin off serii jakim jest Carcassonne: Safari.

Czytaj dalej

Peleton, Meteo i Companion – recenzja dodatków do Flamme Rouge

Dosłownie kilka dni temu, wydawnictwo FoxGames, oficjalnie ogłosiło przygotowania do polskiego wydania gry Flamme Rouge. To świetna informacja, szczególnie przez pryzmat ciągłych problemów z dostępnością tego tytułu w rodzimych sklepach. Mam nadzieję, podobnie jak pozostali gracze, że niedługo po wydaniu podstawki, doczekamy się również wszystkich dodatków w języku polskim. Wspominam o tym nie bez przyczyny, lepszej okazji do ich omówienia chyba nie będzie. Rozsiądź się więc wygodnie drogi czytelniku, a jak będziesz miał wystarczająco dużo samozaparcia, może uda ci się dotrwać do końca tego tekstu, czego tobie i sobie szczerze życzę. Czytaj dalej

Zoar – recenzja

Pewnego dnia na screenach w internecie zobaczyłem okładkę Zoar. Nie była to miłość od pierwszego wejrzenia. Raczej dostrzegłem w niej coś co mnie zafascynowało. Choć grafika, która próbuje nas skusić jest na wskroś minimalistyczna to ma w sobie niezaprzeczalny urok. Bliski wschód, wielbłądy, karawany, pustynie i opowieści o odległych czasach – tyle wyczytałem z pudełka. Szybko sięgnąłem do internetowych galerii przywołując kilka zdjęć z rozgrywki. Znalazłem tam fajnie wyglądającą planszę zbudowaną z kafli i poukładane na niej dużo meepli. Tym, co w szczególności przykuło moja uwagę były drewniane znaczniki naszych podwładnych, na których ustawialiśmy kolejne drewienka symbolizujące sejmitary, kilofy czy zwoje. Wyobraźnia zapracowała, podpowiadając mi ciekawe mechaniki, gdzie decydujemy o rolach naszych podwładnych przydzielając im konkretne narzędzia. Więcej nie potrzebowałem. Niedługo później pudełko z grą znalazło się u mnie na stole. Czytaj dalej

Fortress Sevastopol – recenzja

„Sewastopol, Sewastopol… gordost ruskich moriaków…”

Sowiecki szlagier wychwalający miasto – dumę rosyjskiej floty będzie dobrą muzyczną ilustracją do rozgrywki w Fortress Sevastopol. Krym to step, trochę gór, dwa kurorty… Dla Hitlera w 1941 roku był to ‘pływający lotniskowiec’, dla Was będzie to wiele godzin spędzonych nad mapą. I nie chodzi mi o długość rozgrywki, ale intensywność z jaką tytuł powracał na mój stół w pierwszym tygodniu po rozpakowaniu.

Czytaj dalej

Via Nebula – recenzja

Jeśli czytaliście moją recenzję El Gaucho, albo Viral`a to możecie kojarzyć, że jestem wzrokowcem. Kuszą mnie gry o ładnych okładkach, bajeranckich komponentach, fajnych ilustracjach czy choćby przyjemnej dla oka instrukcji. Domyślacie się zapewne, że kiedy mój wzrok padł na pudełko Via Nebuli nie mogłem przejść obok niego obojętnie. Nim zagrałem, usłyszałem kilka internetowych opinii, które ostudziły mój początkowy entuzjazm. Z pudełka uśmiechało się do mnie nazwisko nie byle jakiego autora. Bądźmy szczerzy – kto z ludzi siedzących choć trochę w światku planszówkowym nie zna Martina Wallace`a. Z jednej strony miałem więc naprawdę zachęcające pudełko i zapowiedź ponadprzeciętnego wykonania, z drugiej opinie ludzi, którzy zawiedli się na grze. Czy mnie to zatrzymało? W żadnym razie! Czy się zawiodłem? Przekonajcie się sami!

Czytaj dalej

Gra miesiąca – styczeń 2019

Początek nowego miesiąca był dla mnie zawsze okazją do spojrzenia wstecz i podsumowania tego, co działo się na blogu oraz podzielenia się wrażeniami z poznanych w minionym miesiącu gier. Wraz ze zwiększeniem liczby redaktorów na blogu pragniemy wprowadzić drobną zmianę konwencji, aby przybliżyć wam nie tylko zdanie samego Custodiana lecz także pozostałych autorów! Rozpoczynamy więc nowy cykl o nazwie „Gra miesiąca” w którym będziemy Wam prezentować gry, które mieliśmy okazję poznać lub zagrać w minionym miesiącu, a które zrobiły na nas szczególne wrażenie. Które gry zasłużyły sobie na to zaszczytne miano w miesiącu styczniu? Czytajcie dalej, aby się tego dowiedzieć! 

Czytaj dalej